Hallingskeid

Dette stølsbolet ligg ned- og sør for jernbanestasjonen på Hallingskeid, på flaten på nordsida av elva Moldo, omlag 1025 moh. Dei gamle kalla stølen for Hadlingasjei eller berre Skei. Namnet kjem av stemneplassen og skeidet som var her på flatane i tidlegare tider, der hardingar, vossingar og hallingdøler m.fl. ­møttest til marknad og stemne. Dette skeidet har også gjeve namnet til jernbanestasjonen. Stølen vart utskild frå Grøndalsstølane og teken i bruk kring 1820. Det var truleg Sygnes­tveit bnr.1 som først hadde støl her fram til ut på 1920-talet, då stølen vart seld til Osa bnr.6. Stølen har tilgang på gode beite, men dårleg tilgang på god ved, så her har det nok vore vanleg å spe på med brakje, vier, lyng og kjese. Me kjenner ikkje til at det har vore nytta torv til brenne på nokon av stølane i Ulvik. Her står i dag tre stølshus og to florar. Stølsdrift vart nedlagd i 1950-åra. Thea (1909 –92) og Lars (1902 –70) Tveito frå plass I, Storøyne, under Sævartveit, bnr.1, var dei siste som støla her.