Aurdalskleppe

Som det står i bygdeboka, ligg stølen «en fjer­dings vei» vest-sørvest for garden Aurdal, i lia opp mot Kjeringafjellet, ca 645 moh. Når det gjeld tydinga av namnet, sjå stølen Vestr­heimsk­leppe. Som namnet seier, er dette ein Aurdalsstøl, og det ser ut til at det er bnr.1 og 6 som har støla her. I tidlegare tider vart stølen nytta som sommarstøl, og då gangtida frå Aurdal og til stølen berre var om lag 1½ time, var budeia ofte heim att midt på dagen, mellom anna for å vera med i slåtten. Her finn ein i dag murrestar etter to hus. Aslak L. Aurdal (1841–1921) frå bnr.6 skal ein gong ha køyrt opp lia til Kleppe med hest og hjulkjerre! Opp gjennom tidene har det vore tilgangen på sommarbeite (utmark/stølar) som har sett grenser for kor mange krøter dei kunne ha på gardane. Aurdalsbruka var i så måte ikkje noko unntak, og dette har ført til at dei, som mange andre, har støla svært mange plassar; Nordebotnen , Løyning, Kleppe, Grostøl, og i seinare tid vart kyrne leigde bort til bønder i Eidfjord. Like eins vart Torbjørnstøl på Finse teken i bruk tidleg på 1920-talet. Hans O. Aurdal (1907–95) bnr.6 slutta med kyr på Torbjørnstøl i 1962. (Sjå meir om dette under kap. om Finse).